To Μουσείο
Iδρύθηκε το 1994 από τη Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Αιγιαλείας (I.Λ.Ε.Α), με πρωτοβουλία και ενέργειες της προέδρου της Βάνας Μπεντεβή, φιλολόγου - ιστορικού.
Στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό πέτρινο κτίριο περίπου διακοσίων ετών, που έχει συνδεθεί με την ιστορική οικογένεια Ανδρέα Λόντου. Άρχισε την λειτουργία του το Σεπτέμβριο του 1998.
Το 1997, η I.Λ.Ε.Α, παραχώρησε το μουσειακό της υλικό στο Δήμο Αιγίου, με την δέσμευση να στεγαστεί στο συγκεκριμένο κτήριο και να γίνει
πλέον Δημοτικό ίδρυμα. Όλο το υλικό του Μουσείου οργανώθηκε, αξιολογήθηκε, ταξινομήθηκε και τακτοποήθηκε με προσωπική ευθύνη της Βάνας Μπετεβή και του Πάνου Παναγόπουλου.
Η αρχιτεκτονική του κρηρίου είναι η χαρακτηριστική των παραδοσιακών κτισμάτων της Πελοποννήσου. Διώροφο από πέτρα, με τοίχους πάχους ενός μέτρου και μεγάλα παράθυρα. Το εξωτερικό του κτιρίου περιλαμβάνει μια πέτρινη σκάλα και ένα μπαλκόνι με επικλινή στέγη που αποτελεί την παραδοσιακή αποκαλούμενη "λόντζα". Στο εσωτερικό, το κυρίαρχο υλικό είναι το ξύλο στο πάτωμα και στην οροφή.
Στο ισόγειο λειτουργεί το Λαογραφικό και στον Α' όροφο το Ιστορικό Μουσείο, που καλύπτουν όλες τις ιστορικές περιόδους.
Τα εκθέματα του, προέρχονται αποκλειστικά από προσφορές των Αιγιωτών (οικογενειακά κειμήλια).
Το λαογραφικό υλικό είναι πλούσιο και αξιόλογο, κατανεμημένο κατά ενότητες σε τέσσερις αίθουσες και περιλαμβάνει οικιακά σκεύη, έπιπλα, ενδυμασίες, αγροτικά εργαλεία και οικομηχανές υπαίθρου, αντικείμενα από την αγροτική και ποιμενική ζωή, αργαλειούς, υφαντά και διάφορα εργαλεία υφαντικής κα.
Το ιστορικό υλικό επίσης είναι σημαντικό (με ιδιαίτερης ιστορικής αξίας εκθέματα) κατανεμημένο σε έξι αίθουσες, με βάση τον ιστορικό άξονα από την Τουρκοκρατία έως το 1950. Περιλαμβάνονται όπλα, ενδυμασίες, κοσμήματα της εποχήςτου 1821, νομίσματα, πίνακες, φωτογραφίες ιστορικές, έγγραφα, παράσημα, πολεμικό υλικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κα.
Το Μουσείο διακρίνεται για τον τοπικό του χαρακτήρα. Είναι ένα τοπικό μουσείο που αποσκοπεί στην αναδείξη της ιστορίας και του τρόπου ζωής των κατοίκων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής του Αιγίου, κατοίκων και οικογεννειών που συνετέλεσαν στην δημιουγρία του.
Επίσης λειτουργεί και Αναγνωστήριο - Βιβλιοθήκη με ιστορικού και Λαογραφικού χαρακτήρα έργα, αίθουσες εκθέσεων Μ. Ασίας, ενώ μια αίθουσα περιλαμβάνει έπιπλα, σερβίτσια, πορτραίτα, καπέλα της Αστικής εποχής του Αιγίου (1900 - 1950)
To Αίγιο
Το Αίγιο είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας, με 22.000 περίπου κατοίκους, παραθαλάσσια πόλη του Κορινθιακού. Απέχει από την Αθήνα 175 χιλιόμετρα και από την Πάτρα 40 χιλιόμετρα. Είναι χτισμένη σε λακοπέδιο, 50 περίπου μέτρα πάνω από τη θάλασσα, ενώ στην παραλία υπάρχουν οι λιμενικές εγκαταστάσεις (κοντά στο λιμάνι) και πολλά πέτρινα κτίρια (παλιές σταφιδαποθήκες) που τώρα αναπαλαιώνονται ένα - ένα και μετατρέπονται σε ωραία κέντρα διασκέδασης και φαγητού (καφέ-μπαρ, εστιατόρια, μεζεδοπωλεία).
Αρκετά δε παλιά κτίρια (επίσης σταφιδαποθήκες), κατεδαφίστηκαν, στα πλαίσια του προγράμματος ανάπλασης ανάπλασης της παραλιακής ζώνης της πόλης, το οποίο είχε ξεκινήσει το 1975, επί δημαρχίας του αειμνήστου δημάρχου Γεωργίου Παναγιωτόπουλου και συνεχίζεται προς την ολοκλήρωση του. Στην παραλία επίσης υπάρχουν και οι εγκαταστάσεις των μεγάλων Βιομηχανικών μονάδων της Ε.Τ.Ε.Λ και της Χαρτοποιίας, που σηματοδοτούσαν τη ζωή και την οικονομία της πόλης την εποχή της εμπορικής της ακμής (σήμερα δεν λειτουργούν). Το σήμα "κατατεθέν" όμως της παραλίας του Αιγίου, είναι ο περίφημος "Πλάτανος του Παυσανία" με τις 12 βρύσες, μπροστά από το τουριστικό περίπτερο (πράγματι τον πλάτανο αυτό αναφέρει ο Παυσανίας στα Αχαϊκά του), που αποτελεί και ιστορικό μνημείο της πόλης.
Αλλά το κόσμημα της παραλίας - και όλης της πόλης του Αιγίου - είναι η εκκλησία της Παναγίας της Τρυπητής, που "καρφωμένη" στο βράχο, ανάμεσα στους υπέροχους κλιμακωτούς κήπους, με τα κάθε λογής και χρώματος πανέμορφα λουλούδια, δεσπόζει σε όλο τον περιβάλλοντα χώρo. Ο απότομος - σχεδόν κάθετος - αυτός βράχος που χωρίζει την κάτω πόλη από την επάνω πόλη, στολίζεται από σκάλες - τούνελ - που οδηγούν από την παραλία επάνω στην πόλη, καθώς και από το υπέροχο "καλντερίμι" στα ριζά, του βράχου, που αρχίζει από το Αρχαιολογικό Μουσείο και τώρα κοσμείται από ένα πέτρινο μαντρότοιχο και καταλήγει στην παραλία.
Κατά μήκος της παραλίας και προς τα Ανατολικά συναντάμε τον υδροβιότοπο της λίμνης της Αλυκής, όπου τον χειμώνα συγκεντρώνει πολλά και σπάνια είδη πουλιών, αποτελεί δε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα της πόλης.
Στη παραλία στεγάζονται και λειτουργούν δύο Ναυταθλητικοί όμιλοι και ναυλοχούν τα διάφορα σκάφη αναψυχής και ψαρέματος των Αιγιωτών.
Τώρα στις εγκαταστάσεις της Χαρτοποιίας λειτουργεί το νεοσύστατο Τ.Ε.Ι. Αιγίου, με μια σχολή Φυσικοθεραπείας, που άρχισε το 2003 και με προοπτική να λειτουργήσουν σύντομα και άλλες σχολές Τ.Ε.Ι.
Πρόκειται για ιδανική τοποθεσία, ενώ οι φοιτητές θα δώσουν πνευματική και οικονομική ώθηση στην πόλη.